Χειροτεχνία δόρυ και ασπίδα

Σύμφωνα με την τελευταία εργασία του σχολείου που αφορούσε στους 12 θεούς, το κάθε παιδί διαλέγει έναν θεό, παρουσιάζει μια εικόνα του στην τάξη, λέγοντας και κάποια πράγματα για εκείνον αλλά θα πρέπει να έχει και κάτι απο τη φορεσιά του θεού όταν κάνει την παρουσίαση. Ο εξοπλισμός αυτός θα γίνει ως χειροτεχνία με τη βοήθεια των γονιών. Ενθουσιαστηκαμε εννοειται καθώς μας αρέσουν αυτά και αρχίσαμε τη δουλειά. Ο Σωκρατης διάλεξε τον Άρη, οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε αρχικά την ασπίδα, την οποία δεν πρόλαβα δυστυχώς να βγαλω φωτογραφία- γιατι βγήκε τέλεια!- και το δόρυ. Για την ασπίδα χρειάστηκε:
      Ενα χοντρό χαρτόνι
      Ψαλίδι
      Κολλα
      Μπογιές
Κόβουμε ενα μεγάλο στρογγυλο κομμάτι του χαρτονιου στο επιθυμητό μέγεθος της ασπίδας και πάνω κανουμε  με ενα πιάτο πχ έναν μικρότερο κύκλο. Τον κύκλο τον εσωτερικό τον βάφουμε μαύρο ή καφέ και το γυρω γύρω κίτρινο. Τέλος στην πίσω πλευρά κολλάμε ένα ορθογώνιο κομμάτι χαρτόνι έτσι ώστε στη μέση του το κομμάτι να σχηματίζει ένα χερούλι (το κολλάμε από τη μια και απο την άλλη, ανασηκωνοντας το στη μέση). Το αφήνουμε να στεγνώσει και έτοιμη η ασπίδα!
Το δόρυ τώρα. Τυλίγουμε σε ρόλο ενα λεπτό
 χαρτονι και το στερεωνουμε με κολλητική ταινία. Το τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο, το οποίο για να μη σκίζεται το στερεωνουμε επίσης με κολλητική ταινία. Κόβουμε δυο τρίγωνα κομμάτια χαρτονιου και τα κολλαμε μεταξύ τους έχοντας στη μεση τη μια πλευρά του κονταριου μας. Εγω τα έπιασα μεταξύ τους με μανταλακια μέχρι να στεγνώσει η κόλλα. Και ο Σωκρατης- Άρης ήταν έτοιμος για την παρουσιαση! Tip: Αφήστε το παιδί εκεί που μπορεί να κάνει πράγματα μόνο του. Να βάλει κόλλα, να κόψει, να τυλίξει. Το χοντρό χαρτόνι σαφώς δεν μπορεί να το κόψει, αλλά μπορει να βάψει την ασπίδα και να σχεδιάσει τον μέσα κύκλο. Στο δόρυ ο Σωκρατης πχ έκοψε τα τρίγωνα (αφού τα σχεδιασαμε πρώτα), τύλιξε το αλουμινόχαρτο και κόλλησε την κολλητική ταινια με λίγη βοήθεια.

Σπιτικο αλλαντικό

Μέσα σε όλα τα υπολοιπα που άλλαξαν από τότε που γεννήθηκαν τα παιδιά μου είναι και η διατροφή. Εντάξει ατασθαλίες υπάρχουν ακόμα αλλά προσπαθώ όσο μπορω να περιορίζονται στο ελάχιστο.
Δε χρειάζεται φανταζομαι να πω για ποιους λόγους δεν εμπιστεύομαι τα αλλαντικά. Ο Σωκρατης όμως ειδικά τον τελευταίο καιρό τα ζητούσε πολύ, οπότε δε μου ήταν ευχάριστο να λεω συνέχεια όχι. Έτσι λοιπόν το έψαξα ώστε να κάνω ένα homemade αλλαντικο, το οποίο παρεμπιπτόντως βγήκε και πεντανόστιμο! Χρησιμοποίησα τα παρακάτω:
Ένα κομμάτι στήθος κοτόπουλο
Μέλι
Αλάτι
Πιπέρι
Παπρικα
Κολιανδρο
Κάρυ
Κουρκουμα
Θυμάρι

Ξεκινάμε απλώνοντας το μέλι στο κοτόπουλο. Έπειτα ρίχνουμε και τα μπαχαρικά ώστε να το καλυψουν. Το βάζουμε σε μια σακούλα στο ψυγείο και το αφήνουμε μέχρι την επόμενη μέρα. Έπειτα το ψήνουμε στο φούρνο σε σχάρα (βάλτε από κάτω ένα ταψί για τα υγρά) σε μέτρια θερμοκρασία- εγώ το έβαλα στους 160 βαθμούς. Ο χρόνος εξαρτάται από το μέγεθος του κομματιού. Το δικό μου στη μια ώρα ήταν έτοιμο. Δε θέλουμε να παραψηθει γιατί θα στεγνώσει.  Το αφήνουμε να κρυώσει, κόβουμε και απολαμβάνουμε!

Ο βασιλιάς γάτος- Χειροτεχνια σκυλάκι

 Το γέλιο που έχει κάνει ο Σωκρατης με αυτό το βιβλίο δεν περιγράφεται! Η αλήθεια ειναι ότι και εγώ γελάω. Λίγο η φάτσα της γατούλας, λίγο οι παλαβομαρες του σκύλου, σε κάνουν ένα χαμόγελο να το σκάσεις θες δε θες.
Η γατούλα ζούσε ήρεμα και ήσυχα σα βασιλιάς στο σπίτι της. Ξαφνικά όμως εισβάλει ένα κουτάβι στο χώρο της και της τα κάνει ανω κάτω. Θα χαρεί η γάτα όταν ο εισβολέας θα φύγει ή μήπως όλα θα παραείναι ήσυχα και βαρετά; Νομίζω η αντιστοιχία μικρού αδερφού που εισβάλει στο χώρο του μεγάλου αδερφού είναι φανερή! Όλα πάντως είναι δοσμένα με πολυ χιούμορ.
Αφού διαβάσουμε και γελάσουμε ώρα για χειροτεχνία! Ας φτιάξουμε τον σκανταλιαρη σκυλακο από μια χαρτοσακουλα. Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:
          Μια χαρτοσακουλα
          Καφέ χαρτόνι
          Κόκκινο χαρτόνι
          Ασπρο χαρτόνι
          Ψαλίδι
          Κόλλα (για τη γλωσσιτσα η οποία δε φαίνεται καλά στη φώτο)
Αν θέλετε αντί για ζωγραφισμένα ματάκια μπορείτε να βάλετε ματάκια χειροτεχνίας για πιο αληθοφανές αποτέλεσμα!

Θα προσπαθήσω να βάλω και το πατρόν μόλις ο σαρωτής αποφασίσει να συνεργαστεί μαζι μου!

Σπιτικές δαχτυλομπογιές

Ποιο παιδί δεν αγαπάει να ζωγραφίζει, να λερώνεται με τα χρώματα και να εκφράζεται ελεύθερα; τι γίνεται όμως αν το πιτσιρίκι μας είναι πολύ μικρό και έχει τη φαεινή ιδέα να...δοκιμάσει και λίγο. Φαίνεται τόσο λαχταριστό εξάλλου! Για αυτό το λόγο σκέφτηκα να φτιάξω σπιτικές δαχτυλομπογιές με απλά υλικά που έχουμε στην κουζίνα. Η συνταγή λοιπόν είναι η εξής:

2 κούπες νερό
1/2 κούπα κορν φλάουρ
3 κ.γ. ζάχαρη
1/2 κ.γ. αλάτι
χρώματα ζαχαροπλαστικής

Τα ανακατεύουμε όλα μαζί, εκτός από τα χρώματα, σε ένα κατσαρολάκι σε μέτρια φωτιά μέχρι να αρχίσουν να πήζουν. αποσύρουμε και το αφήνουμε να κρυώσει. Έπειτα γεμίζουμε τα μπολάκια μας, προσθέτουμε τα χρώματα και ανακατεύουμε.
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα μικρά μας να απολαύσουν το παιχνίδι τους ελεύθερα και άφοβα!
 Εμείς πάντως καταχαρηκαμε!

Το παιχνίδι κουκου τζα και το βιβλίο Σποτ

Σε ολα τα παιδια μικρής ηλικίας αρέσει το παιχνίδι κουκου τζα. Τα βοηθάει να αποκτήσουν την έννοια της μονιμότητας του αντικειμένου, οτι δηλαδή δεν εξαφανίζεται καθε πράγμα που φεύγει από το οπτικό μας πεδίο αλλά συνεχίζει να υπάρχει. Η έννοια της μονιμότητας εξυπηρετεί και αλλον έναν σκοπο. Όταν αρχίζει το άγχος αποχωρισμου βοηθάει το μωρο να γνωρίζει ότι η μαμά του δεν εξαφανίστηκε επειδή βγήκε από το δωμάτιο, θα επιστρέψει κοντά του σε λίγο. Κάποιες φορές βέβαια και αυτή η μικρή απουσία είναι οδυνηρή!
Ο Σποτ λοιπον, σταθερή αξία μέσα στο χρόνο, αγαπιέται από τα μικρά μας γιατί με τα παραθυράκια ανακάλυψης που έχει, προσφέρει ακριβώς αυτό το παιχνίδι κουκου τζα. Τον λάτρευε ο μεγαλύτερος, τώρα ήρθε η σειρά του μικρότερου. Διαβάζεται και...τρώγεται το ίδιο ευχάριστα!! 😄

#παιδικοβιβλιο #ilovebooks #booksforkids #picturebooks #youngreaders #greekmumreading #greekmum #cypriotmum #bookreview #βιβλιοπροτασεις #mommyreadtome #greekbookstagram

Θυμος! Ενα αποδεκτο συναισθημα

Θυμος! Ενα πολυ μεγαλο κεφαλαιο, το οποιο δε χωραει βεβαια σε μια αναρτηση. Το σιγουρο ειναι οτι ειναι ενα συναισθημα που πρεπει να βγει μεσα απο το παιδι-οπως και ολα τα συναισθηματα, να εκτονωθει, να νιωσει οτι το αγαπανε ακομη κ τωρα που εκεινο νιωθει ετσι, για να επελθει η λυτρωση. Αν το συναισθημα του θυμου καταπιεστει, τα πραγματα στο μελλον θα ειναι χειροτερα. Θα ειναι σαν να βραζει κατι σε μια καλα κλεισμενη χυτρα, εως οτου γινει η εκρηξη. 

Συνηθως στις εκρηξεις θυμου αντιδρουσα λιγο πολυ οπως ολοι..."πηγαινε λιγο στο δωματιο σου να ηρεμησεις", "τωρα γιατι φωναζεις δεν υπαρχει λογος" κλπ. Και μετα απορουσα γιατι τα πραγματα γινοταν χειροτερα. 

Αισθανομαι τυχερη που γνωρισα δυο τρια ατομα στη ζωη μου που το ειχαν ψαξει πολυ το θεμα με τα παιδια και μου προτειναν καποια πραγματα ειτε βιβλια ειτε συμπεριφορες δικες μου. Το παιδι για να εκτονωσει μια κριση θυμου εχει αναγκη να νιωσει οτι το καταλαβαινουν και το αποδεχονται. Θελει να ακουσει οτι συνεχιζουμε και το αγαπαμε παρολο που εκεινη τη στιγμη η σχεση μας δοκιμαζεται, παρολο που φωναζει ή ισως μας χτυπαει. Μου ηρθε πολυ ξαφνικο οταν διαβασα οτι οταν το παιδι μας μας χτυπαει, αναζηταει ουσιαστικα τη σωματικη επαφη μαζι μας. Αγκαλιαστε το εκεινη την ωρα, πειτε του ποσο το αγαπατε και οτι ειναι προτιμοτερο να κανετε αγκαλιες παρα να χτυπατε. Αν δε δεχεται κατι τετοιο μπορουμε απλα να συμπαρασταθουμε στη θλιψη του δηλωνοντας οτι το καταλαβαινουμε και κατανοουμε ολα αυτα που αισθανεται.

Η οργη αν δεν εκδηλωθει μπορει να γυρισει ως φοβος. Το καταλαβα καλα μετα τη γεννηση του μικροτερου μου παιδιου. Νομιζα οτι ο μεγαλυτερος το ειχε παρει μια χαρα γιατι δεν εκδηλωνε κατι ασχημο. Ομως μεσα του προφανως το καταπιεζε. Και σε λιγο καιρο αρχισαν οι φοβιες. Τοσο που καποιες φορες δυσκολευοταν η καθημερινοτητα του. Δεν ηθελε να αισθανεται κακος με αυτα που ενιωθε, οποτε εφηυρε αλλους κακους, τους οποιους ομως φοβοταν. Μονο οταν αρχισε να ξεμπλοκαρεται το συναισθημα και αρχισε να το εκδηλωνει περασαν ως δια μαγειας οι φοβιες και σιγα σιγα αρχισε να βρισκει τον εαυτο του και να καταλαγιαζει.

Ας βοηθησουμε λοιπον τα μικρα μας να μαθουν να αποδεχονται τα συναισθηματα τους, να τα εκδηλωνουν, δειχνοντας τους κυριως αυτο να γινεται λεκτικα, και να μην τα φοβουνται. Ας τα αποδεχτουμε εμεις εκεινη τη στιγμη για να αππδεχονται και εκεινα τον εαυτο τους.

Εκπαιδευση αποτελεσματικου γονεα (και οχι μονο)

Μετα απο προταση ατομου που ειχε γνωσεις ψυχολογιας του παιδιου και κινουμασταν στο ιδιο μηκος κυματος οσον αφορα αποψεις συμπεριφορας προς το παιδι, επεσε στα χερια μου το βιβλιο του Thomas Gordon "τα μυστικα του αποτελεσματικου γονεα". Ακομη δεν το εχω τελειωσει αλλα τα βασικα σημεια που πραγματευεται μου κινησαν την περιεργεια και πιστευω οτι ανοιγουν νεους οριζοντες στη σχεση γονεα-παιδιου.
Αρχικα να πω οτι το βιβλιο παρουσιαζει μια αλλαγη στη σταση των γονιων πιο δημοκρατικη, ετσι ωστε τα παιδια να γινονται πιο ηρεμα και σαφως πιο αυτονομα. Να μπορουν να σταθουν στα ποδια χωρις να μας εχουν αναγκη, αλλα ταυτοχρονα να αποδεχονται τον γονεα και να μην τον απορριπτουν.
Η εκπαιδευση του αποτελεσματικου γονεα (και δασκαλου) καταρχην απορριπτει τις κλασικες θεωριες, οτι δηλαδη ο πατερας και η μητερα πρεπει να εχουν κοινο μετωπο απεναντι στο παιδι. Και φυσικα ειναι αδικο και ανεφικτο κατι τετοιο. Αδικο γιατι αν οι γονεις ειναι μονιμως σε κοινη θεση απεναντι στο παιδι, εχουμε 2 παντα εναντιον ενος. Και ανεφικτο γιατι μιλαμε για 2 διαφορετικους ανθρωπους με διαφορετικα επιπεδα αποδοχης και ανοχης.
Εκτος τουτου καταρριπτεται και ο μυθος της συνεπειας και σταθεροτητας που πρεπει να εχουμε στην οικογενεια. Πως μπορει ενας πατερας η μια μητερα να εχουν παντα τα ιδια συναισθηματα και την ιδια συμπεριφορα απεναντι στο παιδι; Αλλες φορες ειναι κουρασμενοι ή αγχωμενοι και δεν ανεχονται πολλα, αλλες φορες ειναι χαρουμενοι και οι περισσοτερες συμπεριφορες του παιδιου γινονται ευκολα αππδεκτες.
Καποιες φορες ναι εχουμε αρνητικα συναισθηματα για το παιδι μας, οπως αλλωστε για ολα τα αγαπημενα μας προσωπα. Και αυτο ειναι απολυτα θεμιτο και φυσιολογικο. Δε χρειαζεται να αισθανομαστε τυψεις γι'αυτο, γιατι ειναι ανθρωπινο και το παιδι αυτο ακριβως εχει αναγκη για γονεα. Ενας ανθρωπο και οχι καποιον που προσπαθει να γινει ο Θεος!